طاقچه؛ هر فرد بابت جرم خودش باید مجازات شود/ تندرویها باعث مهاجرت هنرمندان و جوانان شد
تاریخ انتشار: ۱۱ مرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۳۷۲۹۶۷
مهسا بهادری: «طاقچه» به عنوان یک استارتاپ و جشنواره فیلم کوتاه به عنوان یک رویداد فرهنگی، هر دو کارشان بخاطر مسئله حجاب دچار اختلال شد. هنرمندانی که کشف حجاب کردند هم محکوم به داشتن اختلال روانی شدند، رفتارها و برخوردهای سلبی که حسین آخانی در یادداشتش از آن به عنوان دلیل مهاجرت جوانان یاد میکند چرا که برخی اوقات مجازاتها با شیوه «همه برای یکی» اعمال میشود به فرض اگر فردی جرمی را مرتکب میشود منطقی است که خودش تاوان آن را پس بدهد اما در یک مورد مشابه که برای طاقچه رخ داد، به انضمام فرد، افرادی که در طاقچه مشغول فعالیت بودند و حتی کسانی که میتوانستند با هزینه پایینتر کتابی را بخوانند، این موقعیت را از دست دادند، خوشبختانه این اپلیکیشن دوباره در دسترس قرار گرفت؛ اما ماجرا باز هم از یک عکس شروع شد، عکس بیحجاب از یکی از کارکنان پلتفرم «طاقچه» منتشر شد، این ماجرا انتقاد برخی را بر انگیخت بعد از آن انتشارات مختلف به نوبت تصمیم به قطع همکاری با این پلتفرم گرفتند تا در نهایت روابط عمومی مرکز توسعه فرهنگ و هنر در فضای مجازی اعلام کرد «طاقچه از وزارت ارشاد مجوز فعالیت ندارد و بر اساس اسناد بالادستی و در راستای «ساماندهی سکوهای نشر کتاب دیجیتال» از فعالیتش ممانعت به عمل آمده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
ساعتی پس از این موضوع این اپلیکیشن از دسترس خارج شد که انتقادهایی را به همراه داشت؛ از روحالله دهقانی فیروزآبادی، معاون علمی و فناوری و اقتصاد دانشبنیان رئیسجمهور تا عیسی زارعپور، وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات که اعلام کرد: «شخص رییسجمهور مخالف توقف جریان خدمترسانی فناورانه و نوآورانه در بسترهای بومی است. راه برخورد با کارکنان متخلف یک سکو، بستن آن سکو نیست. رئیسجمهور در این زمینه به مراجع مسئول تذکر دادهاند. پیگیر حل موضوع هستم.»
در نهایت شامگاه گذشته در خبری به نقل از مهدی سموعی، رئیس مرکز روابط عمومی و اطلاعرسانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی اعلام شد: «پیرو تعهد قضایی شرکت «خدمات هوشمند ایده طلایی هاتف معاصر»، مالک سکوی طاقچه به دادستانی مبنی بر رعایت مقررات جاری کشور و دریافت مجوزهای لازم از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، با موافقت این وزارتخانه مقرر شد که کارگروه تعیین مصادیق محتوای مجرمانه نسبت به رفع مسدودسازی آن اقدام کند.» حالا امروز (یازدهم مردادماه) دسترسی به این اپلیکیشن امکانپذیر شده است.
به بهانه نوع برخورد با اتفاقاتی که در عرصه فرهنگی و هنر رخ میدهد و نوع مواجهه مسئولین با آن به گفتوگو با حسن کیا، وکیل دادگستری پرداختیم که در ادامه میخوانید.
اساسا رفتارهای تند و سلبی در عرصه فرهنگ و هنر و با هنرمندان چه نتایجی به دنبال دارد؟
این نوع رفتارها که برخی از آنها به شکل پلمب مجتمعهای تجاری ظهور و بروز پیدا کرده و حالا هم «دیجی کالا» و «طاقچه» پلمب شده است که همه آنها هم بخاطر بدحجابی و بیحجابی برخی از کارکنانش بوده است.ما در حقوق کیفری اصلی داریم موسوم به اصل «شخصی بودن مجازات» یعنی هر فردی بایستی بابت خطایی که انجام داده و وفق قانون جرم بوده ، خودش مجازات و کیفر شود ، نکته من این است که اگر هم شخصی بدحجابی یا بیحجابی میکند که مطابق قانون جرم است و قانونگذار میتواند با آن برخورد کند، باید با خود آن فرد برخورد قانونی شود و خطای یک شخص را نمیتوانیم به دیگران تسری دهیم. بنابراین هرجا که میبینیم بخاطر فعل یا ترک فعل یک فرد چه طاقچه چه اوپال و چه جاهای دیگر، کل مجموعه بسته و پلمب می شود و به این خاطر افراد زیادی مه در آنجا مشغول به کار هستند و کسب درآمد میکنند بیکار و تنبیه می شوند . این مصداق تسری مجازات یک فرد به همه مجموعه و دیگران است و باعث میشود که بخاطر حرکت یک فرد عده زیادی به همراه خانوادههایشان آسیب ببینند و این خلاف اصول کیفری است.
الان هم سیاستهای کیفری به سمتی رفته که میخواهد جرمزدایی کند و از تورم جرائم بکاهد و ما تا جایی که ممکن است امور را جرم ندانیم مگر فعل یا ترک فعلی که به معنای واقعی به جامعه آسیب برساند. اول از همه ما باید در جرمانگاری ها دقت کنیم، به طور مثال همین لایحه جدید عفاف و حجاب که آمده و وارد مجلس شده، باعث اعتراض همه شده به این خاطر است که این لایحه با اصول حقوق کیفری و سیاستهای کیفری پذیرفته شده منطبق نیست و بازدارندگی ایجاد نمیکند.
بیشتر بخوانید: ساترا؛ مجوزهایی که صادر میشود، مجوزهایی که صادر نمیشود/ برخوردهای دوگانه ساترا با پلتفرمها از یقه ساعد سهیلی تا جشنوارهای که بخاطر پوستر بیحجاب توقیف شدآیا جرم با این موارد بهبود بخشیده میشود؟
اگر هدف اصلاح باشد، این برخورد و نحوه مجازات سنگین مالی و حبس مواردی است که در جرائم جنایی میبینیم و نکته بعد اینکه این ماجرا در اجرا چگونه باید اجرا شود؟ آیا این قوانین سنگین عملا و بدون هزینه قابل اجرا هستند؟ ما در سال ۱۳۷۳ و حدود سی سال پیش قانونی داشتیم تحت عنوان منع استفاده از تجهیزات ماهواره، سی سال از آن قانون گذشت، آیا واقعا آن اجرا شد؟ زمانی که علی جنتی که در دوره یازدهم وزیر ارشاد بود، اعلام کردند که در شهر تهران بالای ۷۰ درصد مردم ماهواره دارند، این یعنی این قانون شکست خورده است. قانون باید با بستر جامعه هماهنگ باشد نه اینکه به صورتی وضع شود که کسی از آن پیروی نکند.
فیلم سینمایی «نهنگ عنبر» که ساخته شد، بچههای دهه هفتاد و هشتاد فکر میکردند فقط یک کمدی است؛ اما این ماجرا دقیقا اتفاقی بود که در دهه شصت رخ داد و الان کسی باور نمیکند که در آن زمان داشتن ویدیو و کاست، پوشیدن آستین کوتاه، خوردن معجون و... جرم بود؛ اما شرایط تغییر کرد در دوره قاجار زنان با روبنده بیرون میآمدند اما الان شرایط تغییر کرده است باید به جامعه خودمان آشنا باشیم.
حسن کیااگر فرهنگ و هنر آسیب ببیند چه اتفاقی رخ میدهد؟
بخش فرهنگ در جامعه بسیار تاثیر گذار است شما اگر بخواهید عوامل فرهنگی در حوزه کتاب، فیلم، تئاتر و نمایش را نگاه کنیم، میبینیم که هربار هنرمندان محدود شدند جامعه آسیب دیده است. فراموش نکنیم چه کسانی خوراک فکری تولید میکنند، جامعه را به سمت جلو میبرند و اندیشه تولید میکنند این کار هنرمندان و روشنفکران است و زمان که جلوی این افراد گرفته شود، جامعه آسیب آن را خواهد دید کما اینکه مشابه این اتفاقات و تندرویها در دهه شصت رخ داد و بسیاری از چهرههای شاخص ما مثل بهرام بیضایی و سوسن تسلیمی از کشور خارج شدند و این نشان میدهد که در کشور فضا بسته شده و امکان اینکه هنرمندان بتوانند کار فرهنگی انجام دهد از آنها گرفته میشود. در مواجهه با «طاقچه» هم شاید میشد با یک تذکر و هشدار و جریمه کوچک این قانون را یادآوری کرد برخوردهای سلبی اساسا پاسخگو نیست، مجازات همیشه آخرین راه حل است مجازات برای کسی است که قانون شکنی بزرگی انجام داده و جامعه را به خطر انداخته است. ما نباید برای هرچیزی جرمانگاری کنیم و برای هرچیزی هم مجازات سنگین تعریف کنیم. حکومت یکسری چهار چوب دارد که باید حفظ شود اما راه حلش تورم قوانین و مجازاتهای سنگین نیست. اینگونه ممکن است کسانی که میخواهند بمانند هم ناچار به خروج بشوند، نخبگان ما در حال مهاجرت هستند، چرا باید کار به اینجا برسد؟ چرا باید فردی که خودمان پرورشش دادیم از کشور برود؟
۲۴۵۲۴۵
برای دسترسی سریع به تازهترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1796849منبع: خبرآنلاین
کلیدواژه: نویسنده ادبیات بازار کتاب بی حجاب
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۳۷۲۹۶۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
مد خوب، مد بد!
«اینها الان مد شده» جملهای آشنا که ممکن است در طول روز بارها به گوشتان به عناوین مختلف رسیده باشد. اما آیا هر مدی قابل قبول است؟ تا چه جایی میتوان از آن پیروی کرد؟
به گزارش ایسنا، شاید کلمه حجاب و پوشش برای افراد در سنین بالاتر معنا و مفهوم بیشتری داشته باشد. کسانی که نوع لباس پوشیدن در خانه یا بیرون از آن، برایشان نوعی احترام به خانواده و جامعه بود. میتوان گفت پوشیدن لباسهای نامتعارف باب نبود. اگر کسی بر خلاف عرف آن دوره عمل میکرد به شدت مورد شماتت دوستان و اطرافیان خود قرار میگرفت. اما در دوره جدید عکس این قضیه در جریان است. به طوری که پوشیدن لباسهای پاره، کهنه، تنگ و کوتاه که هیچ سنخیتی با فرهنگ ایرانی ندارد، بسیار در بین جوانان باب شده است.
به راستی دلیل این که عدهای از افراد به بدون هیچ آگاهی، فقط به دلیل مد شدن این نوع پوشش را انتخاب میکنند چیست؟ لباسهایی که در بسیاری از مواقع نه تنها زیبایی ندارند، بلکه ممکن است در نگاه اول مضحک و خندهدار هم باشند.
مفهوم پوشش و لباس
لباس از گذشته، تاکنون گویای مفاهیم زیادی بوده است و سهمی بزرگ در فرهنگ ملتها دارد. نشاندهنده باورهای، فرهنگی، مذهبی، اجتماعی مردمان یک جامعه است. اما در نگاه کلی لباس پاسخگوی نیازهایی مانند حفاظت از سرما و گرما، حفظ عفت و شرم است و در نهایت به انسان آراستگی، زیبایی میبخشد.
پوشش در گذشته
پیکرهها، نقاشیها، و نوشتههای باقیمانده از دوران باستان نشان میدهد که پوشش تمام بدن در دورههای مختلف تاریخی برای زنان و مردان ایرانی دارای اهمیت بوده است و ایرانیان به هیچ وجه در برهنگی به سر نمیبردهاند.
استرابون تاریخنگار و جغرافیدان معروف یونانی که کتاب جغرافیای او منبع گرانبها از دنیای قدیم از جمله فلات ایران، فرهنگ و تمدن مردمانی که در نواحی مختلف ایران ساکن بودهاند را در خود جای داده است، مینویسد: "ایرانیان اگر بخشی از بدنشان برهنه باشد آن را بی شرمی میدانند و همیشه بلند لباس میپوشند.
ویل دورانت در کتاب تاریخ تمدن مینویسد: "در زمان داریوش، زنان طبقات بالای اجتماع جز در تخت روان و روپوشدار از خانه بیرون نمیآمدند. در نقشهایی که از ایران باستان بر جای مانده است هیچ صورت زن دیده نمیشود
در موزه لوور پاریس مُهر سنگی استوانهای مربوط به دوران هخامنشیان است که تعدادی با لباس و تاج و چادر زنان هخامنشی بر مسند شاهانهای تکیه زده است و ندیمههایش در مقابلش ایستادهاند و سرپوش به سر دارند. موارد نمونههایی از وجود فرهنگ پوشش و یکی از نشانههای ملیت ایرانی است.
پوشش فرهنگهای مختلف ایرانی
با این که استفاده از لباسهای سنتی و قدیمی دیگر نسبت به گذشته در بین اقوام ایرانی رایج نیست، اما هستند مردمانی که در استانهای مختلف هنوز از این سنت دیرین در نوع پوشش استفاده میکنند. پوشش اقوام مختلف در ایران برای بسیاری از گردشگران چه ایرانی یا خارجی بسیار جذاب و دیدنی است. شاید برای شما پیش آمده باشد که در سفر به نقطهای از کشور افرادی را با لباسی خاص و سنتی مخصوص همان منطقه ببینید. لباسهایی که در عین زیبایی، پوشیدگی را نیز به همراه دارد. به طوری که اکثر افراد را به گرفتن عکسهای یادگاری از این نوع پوشش ترغیب میکند. بر اساس شرایط جغرافیایی، آب و هوایی و همچنین فرهنگهای مختلف اقوام ساکن، نوع پوشش و لباس در بین قومیتهای مختلف بسیار متنوع است.
مدگرایی
مدگرایی به این معنی است که فرد سبک زندگی، پوشش و رفتار خود را بر اساس آخرین الگوها تنظیم و به محض ورود الگوی جدید در جامعه، از آن پیروی میکند. این حس تنوعطلبی توأم با گرایش به خودنمایی در محیط اجتماعی، تغییرات چشمگیری در نوع پوشش، رفتار و آرایش افراد به همراه داشته است. مدگرایی منحصر به سن خاصی نیست، اما در بین جوانان جذابیت بیشتری دارد. عواملی چون تنوعطلبی و نوگرایی، همانندسازی، رقابت، چشم و همچشمی با دیگران، مدگرایی و التزام ناشی از دوستی، جلب توجه دیگران و تشخّصطلبی میتواند از عوامل گرایش جوانان به سوی این شیوه زندگی باشد.
مد پیامد دوره معاصر و مختص به جامعه و فرهنگی خاص نیست، اما در عصر حاضر با گسترش روز افزون شبکههای ارتباطی و ماهوارهای، سبک زندگی افراد جامعه مخصوصا نوع پوشش آنها را بسیار تحت تأثیر قرار داده است. این رسانهها با کمک تبلیغات و مدهای جدید، نیازها و الگوهای جدیدی برای افراد ایجاد میکنند که بعضی از این الگوها با فرهنگ و ارزشهای جامعه ما هیچ سنخیتی ندارد و باعث مشکلات اجتماعی و خانوادگی میشود.
اکثر افرادی که در پی مد روز هستند، به قول خودشان میخواهند باکلاس باشند. به عقیده آنها نحوه پوشش عامل مهمی برای شناخت طبقه اجتماعی، میزان رفاه، سلیقه و فرهنگ افراد است.
پیروی از مد همیشه بد نیست و میتواند جوانان را از لحاظ روحی ارضا کند و حتی در پیشرفت جامعه نیز مفید باشد. جامعهشناسان مد را یک پدیده اجتماعی میدانند که افراد را با یکدیکر همرنگ میکند. این به شرطی است که از افراد یا مدهایی که با جامعه هیچ سنخیتی ندارند پیروی نکنند. اما با این حال امروزه جوانان زیادی را میبینیم که درگیر آن شدهاند و مد به یکی از معضلات فرهنگی و اجتماعی جامعه تبدیل شده است. تقلید نسنجیدهای که وقت و هزینه زیادی برای آنها دارد. چراکه اکثرا وقتی از آن ها دلیل انتخابشان پرسیده میشود تنها کلمهای که میشنویم این است که مد شده است.
سخن آخر
با پیشرفت روزافزون، شبکههای ارتباطی و ماهوارهای در نیازهای اساسی مردم به خصوص جوانان تغییرات بزرگی را به وجود آوردهاند، رسانههایی که با تبلیغات، الگوهای جدیدی را وارد زندگی جوانان کردهاند. الگوهایی که در اکثر موارد سنخیتی با فرهنگ و ارزشهای جامعه ایرانی ندارد.
انتهای پیام